ద్వైతాద్వైతం

  వృద్దాప్యపు శిశిరంలో వసంతపు సందడి.18 వసంతాలు నిండిన పెద్ద మనవ రాలి పెళ్ళి హడావుడి.ఇల్లంతా తోరణాలు, మంగళ వాయిద్యాలు పందిట్లో అగరు పొగలు,అత్తరు వాసనలు,పట్టు చీరల రెపరెపలు.అంత హడావుడిలోనూ క్రీగంట చూపులూ,సైగలూ,కొంటె నవ్వులూ మరిచిపోని కుర్రవాళ్ళూ,పోస్ట్ మేనూ,ఫామిలీ డాక్టర్ తో సహా పిలిచిన అందరూ వచ్చినట్లే వున్నారు పెళ్ళికి. 

         పెళ్ళి పీట పక్కనే రెండు కుర్చీలు వేయించాడు పెద్దాడు. కూతురి పెళ్ళి తంతంతా పక్కనే కూర్చుని జరిపించమని. ఏమయినా నా పెద్ద మనవరాలు అంతా వాళ్ళ నాయనమ్మ పోలికే. పీటల మీద కూర్చుంటే పాపట చెందిరము కనుపాపల కజ్జల రేఖ... గళాన గంధపు పూత ...ఉహు... నా దిష్టే తగిలేలా వుంది పిల్లకి. సుమూహూర్తం దగ్గర పడుతున్నా నా పక్క కుర్చీ మాత్రం ఖాళీగానే వుంది. గాడి పొయ్యి దగ్గర అజమాయిషీయో పట్టు చీర సింగారమో... 

         ఎప్పుడో 40 ఏళ్ళ క్రితం పెళ్ళికి అమ్మగారో అత్తవారో కొనడం తప్ప నేనెప్పుడూ ఓ పట్టు చీరైనా కొనిబెట్టెరుగను. యిదిగో యిప్పుదైనా పిల్లలు మరీ పట్టు బడితే తీసుకుంది. 

         శ్రీమతి పందిట్లోకి ఇంకా రాలేదు. యింత ఆనందంలోనూ ఏవో భావాలకందని అలజడి. డాక్టర్ సూర్యం ఎందుకో లోపలికి హడావుడిగా వెళుతున్నాడు. 

         మహా వాగ్గేయకారుని స్వరంలో అపశృతిలా రెండో అమ్మాయి వచ్చి "నాన్నా ఒక్క సారి లోపలికి రా అమ్మకి...మళ్ళీ... " అంటూ నెమ్మదిగా చెప్పింది. గుండెను చీల్చిందా కబురు. మనసు ఆతృతతో అలజడితో పరుగులు తీస్తోంది,మనిషిని మాత్రం నడిచి వెళ్ళాను. జీవన ధాత్రిని ఒడిలోకి తీసుకున్నాను. 

         నలభై ఏళ్ళుగా నా బతుకులో బతుకైన బంగారు తల్లి...నాకు యిక వుండబోదని చెప్పి ధైర్యంగా వుండమన్నాడు డాక్టరు. ఒక్క క్షణంలోనే ప్రపంచంలోని ఏకాకితనమంతా నా దరిచేరింది. ఇంత స్థబ్దంగా ఏ వేళా నా మనసు రోదించలేదు. కానీ కానీ ఆమె నా నుండి దూరమవుతుందంటే , ఇక ఏ నాడూ అందుకోలేని తీరాలకు చేరబోతోందంటే ఏదీ ఇంకా ఈ గుండె బద్దలవదేం ? ఈ చిన్ని గుండె నిండా నిండినది ఆమే అనేమో నా గుండె కింత ప్రాణ భీతి.   ఎలా చెప్పను కనులు మూసి కలలు కనే వయసులో నా కనులు తెరిచి తానే కలయై వచ్చి ప్రేమంటే ఏమిటో చెప్పి... ఆప్యాయతతో అమ్మగా, అనురాగంతో చెల్లిగా, అభిమానంతో స్నేహితగా, ప్రేయసిగా భార్యగా సహనంతో సౌహార్ద్రంతో జీవనవాహినిలో అంతర్వాహినిగా సాగి బతుకు బాటను నందనం చేసింది. 

         తలపులో వలపులో ప్రతిక్షణం అమృతమయం తన జ్ఞాపకాల మధువు.లోచనాల్లో ఆలోచనల్లో ఎదలోతుల్లో అంతటా నిండినది ఆమే. 

         నేను నీవు ఇన్ని లేవు కన్నా వున్నదొకటే నేనే నీవు. అధ్వైతమే ప్రేమంటే అంటూ చిరునవ్వి, బ్రతుకు తియ్యందనాలు నాకందించి ఇంతలోనే దూరమవుతుందంటే ... ఈ చిన్ని గుండె తట్టుకోలేదని ఎలా చెప్పను? ఎవరామె అంటే ఏం చెప్పను ? ఆ అంతర్వాహిని నా జీవన జీవని. 

**                **                **

అంతర్వాహిని 

         తొలి వేకువ తెలి వెలుగు రేకల చిరు వేడిమికే ఓ హేమంత ప్రభాతాన కరిగే హిమ సుమాలైన కలల కలవరింతలు జ్ఞాపకాలై ... చేమంతుల తోటలలో వెర్రిగా విరాగినై ఒక్కణ్ణీ అయి తిరుగాడుతుంటే...' ఎవరావిడ ' ? కళ్ళకి కరుణ కాటుక, నుదుట వాత్సల్యం బొట్టు, ఏ తపస్చేతనకో హిమవన్నగమే కరిగి, జారి, జాలువారి, మందాకినియై కదిలి కదిలి భగీరధుని పాదాలనంటి క్ర్మేణీ పెరిగి గుండె తాకి కబుర్లాడి శిరసు ముద్దడిన ఆమెని -'ఎవరమ్మా నీవు ' 'ఎందుకింత దయ ? ' అని దీనంగా మౌనంగా అర్దిస్తే ...' నేనేరా కన్నా ! అమ్మని ' అని ఆమె చిరు నవ్వు బదులిస్తే- యుగాల వేదనా భారమంతా ఒ..క్క...క్ష...ణం లో ఆమె కంటి పాప ఒడిలో నే చంటి పాపనైన క్షణంలోనే తీరిపోయిన అనుభూతి.ఎంత తీయని స్వప్నం ! ప్రభాత నయన విభ్రమం !! 
 హేమంత శిశిరాల నడుమ కరిగిన హిమ పుష్పాన్నై అలసట ఆర్తిగా కళ్ళలో ప్రతిఫలించేందుకూ అలసి నిస్సత్తువ నరాలనీ , నిర్లిప్తత మనసునీ ఆవరించినపుడు- అల్లరిని ఆప్యాయత తో మేళవించి కబుర్ల కళారాల రేకులతో కరిగిన కలల చారికలనీ తుడిచి ... ఎవరమ్మా నీవంటే, చెవి మెలిపెట్టి 'నేనేరా స్వరాల తల్లిని, వరాల చెల్లినీ అన్న సుమ స్వప్నాల రంగవల్లి, శుభ మానసరాగాల కల్పవల్లి. 

         అపరాహ్నం , సంధ్య కెంజాయ నీడలలో కరిగిపోయాక అలసట కాసింత ఆనందంలో అలసి పోయాక, నదులు సముద్రంలో కలిసే చోట , నీరెండ రేయెండలో ఏకమయ్యేవేళ...భానుడు అనుభవుడై యామిని ఒడిలో ఒదిగిపోయాక... స్వప్నాలు మంచు పుష్పాలై విరిసేందుకు మొగ్గ తొదిగే సంధ్య చీకటి ఏటవాలు క్షణాల మీద వెలుతురై జారిపోయాక...నీలి గగనం నుదుటి మీద జాబిలి ముద్దై అవని అధర సీమలపై వెన్నెల చిరునవ్వై విరిసినా...నా...లో..ఎందుకో ఈ పగలు పగిలి పోయిన వేదన ? 

         సరీగ్గా అప్పుడే గుండె గోదారి గట్టై, ఉహు గోదారే అయి ఎక్కడో పాపకొండల నడుమ నడక నేర్చుకుని, కోనసీమ కొబ్బరాకులతో కబుర్లాడి అంతలోనే అంతర్మధనాల అంతర్వాహినిలు గుండెలోనూ గోదారిలోనూ... 

         ఎన్ని వైరుధ్యాల అడ్డుగోడలూ,ఎన్ని సహేతుక నిర్హేతుక ప్రవహ్లికలూ అవాంతరాలైనా ... పచ్చిక బయళ్ళలోనూ, యిసుక మైదానాల్లోనూ, వెన్నెల వాగుల్లోనూ,చీకటి ఛాయలలోనూ...కలిసి,కదిలి,కరిగి, ఘనీభవించి మూర్తీభవించిన మానవాకృతియై, మహనీయుని మనోకల్పిత రస రాగ కృతేఅయి; పలకరించిన పడతీ ! ' ఎవరు నువ్వు ? ' సంధ్య కాంతివా, స్వప్న కాంతవా ? అని ప్రశ్నిస్తే ... అల్లరిగా, అలవోకగా, జాలిగా జాబిలిలా నవ్వి ఒక్క కరచాలనం తో ' నేనా నీ స్నేహితనే ' అన్న సన్నిహిత. జీవన సంధ్యా స్వప్న సారికా ప్రియ గీతిక. 

         అమ్మ ఒడిలోంచి అలనల్లన జారి చెల్లెలి అల్లరి అనురాగంతో పెనవేసుకుని పెరిగిన బాల్య కౌమార్యాలూ, తొలి యవ్వనపు రోజుల ప్రియ స్నేహిత కరచాలనంతో రంగరించిన ఆత్మీయతా... మది పాత్రని జ్ఞాపకాల మధువుతో నింపుకున్న ఓ మధు మాసపు ఏకాంత రాత్రి ...డాబా మీద చంద మామ పెద్ద ముత్తయిదువై పరిచిన వెన్నెల తివాసీ పై- జ్యొత్స్నాభిసారికయైన కళ్యాణ వీణ. క్రీగంట చూసినా, కొనగోట తాకినా మౌనమో, గానమో మధురిమై పలికిన అనురాగ జాణ. 

 పాపట చెందిరము కనుపాపల కలల అర్ణవం, గులాబిరేకుల చీర కట్టు,పొగ మంచు తన మనో సౌకుమార్యం ముందు తీసి కట్టే అయినట్టు... ఆ అన్నట్టు...కరుణ ఆమె కళ్ళ కాటుక, దయ ఆమె ఆర్ద్ర హృదయ గీతిక. సౌహార్ద్రం సరే సౌమ్య సంభాషణమూ ఆమె స్వరభూషణమే అయి, నా జీవితపు వసివాడిన ఆశల విరిరేకులకీ తన కన్నీళ్ళ తో జీవం పోసి... నా గుండె పాత్రలో ఆనందం మరీ ఎక్కువై కళ్ళ వెంట ఒ..క్క...నీటి చినుకై పొరిలినా విహ్వలయై విలవిలలాడిన బేల హృదయ... బ్రతుకు చరమ గీతంలో చివరి చరణం లో కలిసి--పల్లవీ తానే అంతర్లీన సంగీతమూ తానే అయి... యింత చేసి చివరికి... ఎవరు ...ఎవరు...నువ్వన్న నా అజ్ఞానపు ప్రశ్నకి సైతం... బదులుగా..' నేనా...నేనేనా...నువ్వే, త్వమేవాహం , నీలోనేగా నా అస్తిత్వం " అని బదులిచ్చి వేకువ వేడిమికే కరిగిన కలల కౌముదికి కంటి వెంట జారిన ఆఖరి కన్నీటి చుక్క వీడ్కోలు పలికినట్ట్లు,శిశిరం కొసలో రాలే శిధిల పత్రాన్ని ఆమని వస్తూ వస్తూ ఓ సారి ఆర్తిగా పరామృశించినట్ట్లూ అల్లరి గాలి అల వేణువు గుండెలో జారి నాదమై...అంతలోనే వేణువునొదిలి తిరిగి గాలిలోనే కరిగి విశ్వవ్యాప్తమయినట్ట్లు... 

         కనుమూసి తరచులోనే జీవన స్వప్న ప్రాంగణంలో కలిసి అంతలోనే....కరిగి పోయి...కనుమరుగయిపోయి... 

**                **                **

         నాన్నా...నాన్నా...అని పిలుస్తోందా అమ్మాయి. 

         అక్కడున్న డాక్టరుకి అప్పటికి అర్దమయింది తన స్నేహితుడు స్వర్గద్వారం వైపు నెచ్చెలితో చెట్టాపట్టాలేసుకుని నడక సాగిస్తున్నారని...జీవితమంతా నడిచినా తనివితీరని అసలు ఆగని నడక. మరెన్ని జన్మల తీరాలకో సాగిపోయే నడక. 

         ప్రేమైక జీవుల అద్వైత యాత్ర... 

         (...ఆ పెళ్ళి జరిగిందా వాయిదా పడిందా...ఆగిపోయిందా...లాంటి సామాజిక అసందర్భ ప్రశ్నలకి ఈ రచయిత వద్ద సమాధానం లేదు.)

అనర్థాల అనలంలో…

      భయం అంటే నాకు చాలా భయం అందుకే ఎప్పుడూ దగ్గరికి రానివ్వలేదు .కానీ …

….ఆ మధ్య హైదరాబాద్ లో ఒక ఇంటర్నేషనల్ స్కూల్ లో ఓ ప్రిన్సిపాల్ నిర్వాకం  ,  ఎలమంచిలి లో ఓ ట్యుటోరియల్ సెంటర్ నిర్వాహకుడి అఘాయిత్యం  ( అవి ఏమిటో వివరించి నా కీ బోర్డ్ కి అశ్లీలపు రాతల అపవిత్రతని అంటగట్ట లేను నేను )

యింక కలల కొత్త లోకాలని ఆవిష్కరించే కళాశాలలు , విశ్వవిద్యాలయాలు , ఉద్యోగ ప్రదేశాల లో మాత్రం మేమేం తక్కువ తిన్నాం అంటూ … ప్రేమ పేరిట ఎమోషనల్ బెదిరింపులూ , ఆత్మ హత్యలూ ,ఏసిడ్ దాడులూ ,…హత్యాయత్నాలూ, హత్యలూ …

సంసారాల సాగరాల అలల కల్లోలాలలో ఒక్క మునక వేసామనుకోండి ….పూటు గా తాగొచ్చి , వరం డాలో నిద్ర పోతున్న కట్టుకున్నావిడని లేపి లోనికి రమ్మని ఆఖరి అనుభవాన్ని అనుమానం తో జీవితపు ఆఖరి క్షణాలనీ అందించ గలిగిన , అడ్డొచ్చిన ఆవిడ తరపు బంధువులని సైతం అక్కడికి అక్కడే నరికి వేయగలిగిన ఉత్తమోత్తముడయిన భర్త , అన్నం లో కి కూర వండి పెట్ట లేదని తల్లిని కడ తేర్చిన పుత్ర రత్నం , తనకు భారంగా మారిందని.. కన్నతల్లిని కర్కశం గా బతికుండగానే సజీవదహనం చేసి శవాన్ని సమీపంలోని పాడుబడ్డ బావిలో పడేసిన మాననీయ మహిళా మాణిక్యం , అయిదవ తరగతి చదువుతున్న చిన్న కూతురిని …..( జుగుప్స తో వేళ్ళు వణుకుతున్నాయి ఈ సంఘటన వ్రాయడానికి )…. న కామం తో కళ్ళు మూసుకు పోయిన ఒక దౌర్భాగ్యపు తండ్రి … ”   కథ కంచికి వెళ్ళి పోయిందనుకున్నాను కానీ పునరపి జననం …

గత  కొన్ని మాసాలుగా  ప్రముఖ పత్రికల ప్రదాన సంచికలోనూ జిల్లా సంచికలలోనూ కనిపించిన వార్తలలో మాన భంగానికి గురి అయిన ఆడవాళ్ళ వయసులు నాలుగు , అయిదు,ఏడు , పన్నెండు , పద్నాలుగు , పదిహేడు , పందొమ్మిది , యిరవై ఒకటి , యిరవై మూడు , ముప్పయి రెండు , నలభై అయిదు , ఏభయి ఆరు , డబ్బై రెండు సంవత్సరాలు ..కడుపు మండి పోతోంది…గుండె తరుక్కు పొతోంది … యింక ఈ ఘోరాలకి పాల్పడిన లంఝడికొడుకుల ( భాషా శాస్త్ర వేత్తలు మన్నించండి ఒంటి మీద పూర్తి స్పృహలోనే ఈ పదం వాడేను ) వయసులు కనిష్టంగా పద్నాలుగు గరిష్టంగా డెబ్బై రెండుసంవత్సరాలు … చక్కగా చదువుకోవాల్సిన  వయసొకరిది, హాయిగా కృష్ణా రామా అనుకుంటూ మనవలని దగ్గర కూర్చోబెట్టుకుని విద్యాబుద్దులు  నేర్పాల్సిన   వయసొకరిది … ఈ మద్యలో నవ యువకుళ్ళూ , నడిమి వయసు వాళ్ళూ …వారి వారి బాధ్యతలని సక్రమంగా నిర్వర్తించవలసిన వాళ్ళు …కానీ జరుగుతున్నదేమిటి ? ఆడదయితే చాలు బాల ,బేల ,ముగ్ధ ,ప్రౌఢ , వృద్ద అనే బేధం లేకుండా ఎవడు పడితే వాడు ఎక్కడ పడితే అక్కడ ఎలా పడితే అలా కళ్ళలో శిశ్నాలు దాచుకుని ప్రలోభపెట్టి , భయపెట్టి, బెదిరించి , చావగొట్టి … రాక్షసరతిలో పైశాచిక ఆనందాన్ని పొందుతున్న ఈ పాశవికులు ఏ జాతి నాగరికతకి ప్రతీకలు ? పాలు తాగుతూ కన్నతల్లి స్తనాలని కూడా కామంతో కొరికి వుంటారా వీళ్ళు  ?        సీతని ఎత్తుకు వెళ్ళిన రావణాసురుడు కూడా ఎప్పటికయినా సమ్మతించకపోతుందా అని ఎదురు చూసాడే తప్ప అత్యాచారానికి ప్రయత్నించలేదు … అంతకన్నా దుర్మార్గులు కాదా వీళ్ళు ? స్త్రీ శరీరంలో సొంపైన వంపులు సృష్టించిన భగవంతుడు కొందరి పురుషుల బుద్ధిలో చాలా నికృష్టమైన నీచమైన వంకరలని సృష్టించినట్లున్నాడు . లేకపోతే నాలుగేళ్ళ పసికందుని కూడా  బెదిరించి  కౄరంగా కుతి తీర్చుకున్నది కొందరయితే  యిరవైమూడేళ్ళ అమ్మయిని దేశ రాజధాని నడివీధులలో నడిచే బస్సులో నిస్సిగ్గుగా నిర్భీతిగా బట్టలనీ వంటినీ బ్లేడుతో కోసి …. చితక బాది చిత్రవధ చేసి సామూహికంగా అనుభవించిన త్రాష్టులు కొందరు ఈ ఎపిసోడ్ మొత్తానికి ప్రధాన పాత్రధారీ సూత్రధారీ ఖర్మ కాలి ఒక మైనర్ , రాక్షసంగా కుతి తీర్చుకోవడానికీ నికృష్టమైన నేరాలు చేయడానికీ వయసొచ్చింది కానీ ఈ త్రాష్టుడిని శిక్షించడానికి న్యాయస్థానాలకి వీడొక బాలుడయిపోయాడు … దేశవ్యాప్తంగా పెల్లుబికిన నిరసనల వల్లనో …మరే కారణాల వల్లనో వీళ్ళందరినీ న్యాయస్థానాలు  కొత్త చట్టాలనీ సృష్టించింది  కొత్త శిక్షలని సృష్టించి మరీ శిక్షిస్తుందనే ఆశిద్దాం …కానీ భార్య కాని స్త్రీతో శృంగారించాలనే ఆలోచనే తప్పన్న భావన శ్రీరాముడు పుట్టిన ఈ దేశంలో ఏ జీవినీ హింసించకూడదన్న మహావీరుడూ బుద్దుడూ నడిచిన ఈ గడ్డమీద  ఎంతమంది మగాళ్ళకి వుంది ? మృగాలు కూడా కామాన్ని యింత కర్కశంగా తీర్చుకోవు , మరీ మగాళ్ళకేం పోయేకాలం ? మలకూప ద్వారంలోనో , మకరద్వజుని కొంపలోనో అవతలి వ్యక్తి సమ్మతి లేకుండా అంగాన్ని పాక్షికంగానో , సంపూర్ణంగానో జొప్పించి ( దీనినే రేప్ గా అభివర్ణించిందనుకుంటా చట్టం ..) బలవంతంగా అనుభవించడం కేవలం కామాన్ని తీర్చుకోవడానికా అధిపత్యాన్ని చెలాయించడంలొ పొందే పైశాచిక ఆనందాన్ని అనుభవించడానికా ? దేనికైనా ప్రాణాలనీ అంతకన్నా ఎక్కువగా భావించే మానాలనీ కోల్పోతున్నది మాత్రం స్త్రీలే …ఈ  వికృత క్ర్రీడల వార్తా విశేషాల దన్ను చూసుకుని భయానికి నేనంటే బొత్తిగా భయం పోయింది , ఈ మద్య నిరంతరం నన్నంటిపెట్టుకునే వుంటోంది .

             శృంగార అంగం తొడల మధ్య కాక చెవుల మధ్య వుందంటాడు ఓ ప్రసిద్ధ ఆంగ్ల నాటక రచయిత  నిజమే పట్టుమని పది పన్నెండేళ్ళయినా లేని పిల్లలు తోటి విద్యార్థినిలవైపు , కొండొకచో లేడీ టీచర్లవైపు చాలా ఆబగా చూస్తూ పాఠాలు వినకుండా ఏవో లోకాలలో విహరిస్తున్నారు . వీళ్ళ ఆలోచనలు యింత పెడత్రోవ పట్టడానికి కారణమేమిటి ? బ్రెయిన్ హార్డ్వేర్ అయితే మైండ్ సాఫ్ట్ వేర్  అట దానికి అధర్మ  శృంగార  వైరస్ అంటకుండా కాపాడుకోవల్సిన సామాజిక బాధ్యత సమిష్టి గా అందరిదీ కాదా ? పిల్లలు అర్థరాత్రి దాటే వరకూ పుస్తకాలు పట్టుకుని ఆ పైన ఎవరూ చూడకుండా తలుపులేసుకుని ఏ చానల్స్ చూస్తున్నారో , ఏం బ్రౌస్ చేస్తున్నారో ఓ కంట కనిపెట్ట గలిగిన తల్లిదండ్రులు ఎంత మంది ? పిల్లల కెరీర్ మీద వున్న శ్రద్ద వాళ్ళ కేరక్టర్ పట్ల ఎందుకు కనబరచటం లేదు తల్లిదండ్రులూ విద్యాసంస్థలూను ? ఎందుకంటే కెరీర్ పెట్టుబడికి తగిన లాభాల్ని తెచ్చిపెడుతుంది .కేరెక్టర్ ఎలా వుంటే ఎవడిక్కావాలి శతకోటి లింగాల్లో బోడిలింగం…యిదీ చాలా మంది ఆలోచనా సరళి . ఎంత బిజీ జీవితమైనా పిల్లలతో గడపడానికి తల్లిదండ్రులూ భర్తతో గడపడానికి భార్యా (వైస్ వెర్సా ) కొంత సమయాన్ని కేటాయించకపోతే ఆ సమయం ఎవరో పరాయి వాళ్ళు కేటాయిస్తారు అది చాలా సందర్భాలలో ఆపోజిట్ సెక్స్ కి చెందిన వాళ్ళే అవుతారు …తర్వాత అనర్థాల అనలంలో సర్వం కాలాక ఆకులు వెదుక్కిని ప్రయోజనం లేదు . కొంచం ఆలోచిద్దాం ….మారదాం మార్చుదాం !!!