cry in the wilderness !

అమ్మా నాన్నా అక్కా అన్నా ఉపాధ్యాయులారా

ఈ అల్లి బిల్లీ కబురులలో మా మొరలను వినలేరా !
మా బాల్యం గాలిపటానికి మీ ఆశల సంకెలలేలా?

మా ఊహల రంగుల దారం కొస ఇదిగో అందుకొలేరా !

చ ౧ :భవితంటే బడి చదువొకటే అనుకొంటూ మీరుమ్టే

మీకోసమ్ మేం మిమ్మల్నే ప్రతిరోజూ మిస్సవుతుమ్టే
మూడు మల్లెలెత్తు సుకుమారులము

ఎన్ని యాతనలు మోసెదము ? //౨సార్లు//

చ : చందమామ కధలే చెబుతూ తాతయ్యే జో కొడుతుంటే

ఊ కొడుతూ నిదురోతాము హాయిగా తీయగా
home work భూతమల్లే కలలోనూ భయ పెడుతుంటే

ఉలిక్కిపడి లేస్తుంటాము బేలగా బేజారుగా ..
ఏమి చెప్పమమ్మా మా యాతనలెన్నంటే ..

.

.గెలుపంటే మార్కుల వరుసన మొదటి పేరు అనుకుంటే

అరిస్టాటిలూ ఐనిస్టియనూ కుడా ఓడినట్లే

టెమ్డూల్కరూ రామానుజన్ ఎన్నడూ గెలవనట్టే

గెలుపంటే ఒక ఆనందం గెలుపంటే ఒక అభిమానం

చెరగని సిరి చిరునవ్వులకి చిరునామా అవడం గెలుపంటే

..ఆ దారిని బ్రతుకున చూపే సిరిదీపం ఈ చదువంటే ...

-మన్ను తడి తాకద్దంటే మాను గా ఎదిగేదేలా ?

ఆకాశం చూడొద్దoటే ఆ ఎత్తుకు ఎగిరేదేలా ?

మట్టి తో చుట్టరికాన్నీ మబ్బుతో మా స్నేహాన్నీ

దూర౦ చేసి దగ్గర కొచ్చే tuition fashion దేనికనీ

గెలుపులో ఆన౦దాన్నీ ఓడినా sportiveness నీ

మా దరి చేర్చే ఆటల 'సాయం' దూరమయీ !!

బాల్యం లో ఆట పాటలు భవితకి బంగారు బాటలు

మా బాల్యం మాకివ్వండి

ఆనందంగా చదివేస్తాం మా సత్తా చూపిస్తాo

ప్రియ భారతి ముద్దు బిడ్డలై దేశానికి పనికొస్తాం

మానస చైత్రం

చైత్ర మాసం, పశ్చిమాన పవళించిన ప్రద్యోతనుడు మేఘాల కనురెప్పలు తెరచి, కిరణాల కరాలు సాచి లోకాన్ని సాకక మునుపే శశి చల్లని చూపులకే మేను మరచిన చిరుగాలి ముగ్ధత్వాన్ని సంతరించుకున్న మల్లె మొగ్గల్ని పరామృశిం చే వేళ దూరంగా కోనేటి గట్టున ఓ నందివర్ధనం రాలి పడిన సవ్వడిని సంగీతంగా మార్చుకున్నట్టు,కదిలే నీటి అల ఏ హృ దయ లయనో పలికిస్తే పదాలు కూర్చుకున్నట్టు,దూరంగా గుడి ప్రాంగణం నుంచి సుప్రభాత గీతాలు వినిపిస్తున్నాయి. 'సాగర కెరటాలలో సంగీతం నా నువ్వే, వెన్నెల కిరణాలలో వెలుగు రేఖ నీ నవ్వే' అని ఎప్పుడో వ్రాసుకున్న పాటని శృతించుకుంటూ నడుస్తున్నాను.

రైల్వే స్టేషన్ కి చేరి ప్లాట్ఫార్మ్ టికెట్ తీయడం కోసం పర్స్ తీస్తే సూర్యం నుండి అందిన ఉత్తరం. వ్రాసే ప్రతి అక్షరంలోనూ ఆర్ద్రతలో లేఖినినద్ది విరచించిన హృదయ విపంచికా గీతాలని చిత్రించడం ఇతని శైలి. సెలవులిచ్చినప్పుడల్లా అతడు రావడమో నేను వెళ్ళడమో . ఈసారే కలిసి ఆరు మాసాలు దాటింది. అదే వుత్తరం వ్రాసాడు వస్తున్నాననీ స్టేషన్ కి ర మ్మనీ... టికెట్ తీసుకుని ప్లాట్ఫాం మీద సందడి లేనిచోట నిలబడి ఆ ఉత్తరాన్ని మళ్ళీ చదవడం ప్రారంభించాను.

తెల్లని కాగితంపై ఊదారంగు అక్షరాలు...నింగికొసలలో నిత్య మల్లెలు పేర్చినట్ట్లు అందంగా,ఆనందం మనసైన చందంగా...'యోగీ ! పలుకని వేణువులా శృతి మరిచిన వీణియలా ఏమిటీ మౌనం. తొలి వయసు వేగంలో జలపాతపు హోరునీ జోరునీ సంతరించుకున్న నిన్నేనా,నులివేడి కన్నీ టి సెలయేటి స్తబ్ధత ఆవరించుకున్నది? అమ్మ ఒడిలో అందుకున్న ప్రేమ వయసుతో బాటు పెరిగీ ఒక దశలో ఒక అమ్మాయి వైపు దిశ మార్చుకుందనీ తెలుసు. కానీ ....ఇదంతా నీ పాతికేళ్ళ వయసు నాటి సంగతి. ప్రేమ వైఫల్యం...అది కలిగించిన వేదన...ఎక్కడో నువే అన్నట్టు 'తొణికిన స్వప్నం కనుకొలకులలో బిందురూపమున చిందులాడినా...'ప్రతీ బిందువుకీ అక్షర రూపాన్నిచ్చి,ఆవేదనకీ అపురూప రూపాలనిచ్చుకుంటూ స్నేహితుల సమక్షంలోనో, ఏకాంతంలో సాహిత్యపు సానిహిత్యంలోనో...ఒక నవ్వు పూసినా ఎదనొక్క మధురాక్షరమై పరవశాల పల్లకిలో పదమల్లికలు పరచి, సురభి సుగం ధాలు పూసి కవితా సఖిని ఊరేగించిన నీలో ఎందుకింత స్థబ్ధత ?

ఒక్కమాట చెప్పనా? దేవులపల్లి వారన్నట్లు 'బాధ ఒక వరం' అవును ఆ బాధని మధురం చేసేందుకు పదాలని పీయూష విప్రూషాలుగా మలచుకో. ప్రేమని వ్యక్తి మీద నుంచి వ్యవస్త పైకి ఫొకస్ చేయి. విశ్వ జనీనమైనది ప్రేమంటే.కులాల ఎల్లల మద్య సంసారపుగోడలు లేచో,అర్ధిక సంబంధాల చట్రాలలో వివాహ వ్యవస్త ఇరుక్కుపోయో ఆడా మగా కలిసి బ్రతకలేకపోవడం కాదు ప్రేమ వైఫల్యమంటే. వ్యక్తి వ్యధతో సంఘాన్ని పట్టించుకోకుండా ఇంట్రావర్ట్ గా కుమిలిపోవల్సిన విషయం కాదు అసలు ప్రేమలో వైఫల్యమంటే, కత్తిపోట్లూ, బాంబుబ్లాస్ట్లూ, ఆత్మహత్యలూ, ఆకలిచావులూ, మారణహోమాలూ.. అదీ ప్రేమరాహిత్యమంటే. ఎన్నికల ముందు మందు ఏరులై పారడాలూ రాజకీయాలూ శవాలపై ఏరుకునే ఓట్లూ,...ఇవీ ప్రేమరాహిత్యమంటే...అహింసాయుధం స్థానం లో మరఫిరంగులు మ్రోగడం,శాంతికపోతం గుండెలలో కత్తులు నెత్తురు చిమ్మడం, పరాకాష్టకి చేరుకున్న స్వార్ధం..ప్రేమ వైఫల్యం అంటే....

ఉత్తరం ఇంకా పూర్తి కాలేదు ఈలోగా రైలు ప్లాట్ఫార్మ్ ని సమీపిస్తున్న హడావుడి. కాఫీ సెగ మేళవించిన ప్రభాత వార్తాపత్రికల గుభాళింపు అలసటగా దిగేవాళ్ళూ హడావుడిగా రైలెక్కేవాళ్ళూ పోర్టర్లూ టికెట్ కలెక్టర్లూ పందోంపుల్లలూ ఫలహారాలూ ఆరాటం హడావిడీ అత్తగారు ఊర్లోలేనప్పుడు ఆకస్మికంగా ఆయనవైపు బంధువులొచ్చిన వంటరాని కొత్తకోడలి వంటిల్లులా వుంది ప్లాట్ఫాం.సూర్యం రాలేదు. రైలు కదిలేవరకూ చూసి వెనుదిరిగాను.

ఉత్తరంలోని మాటలే వెన్నాడుతున్నాయి.నిజమే! వ్యక్తిమీది ప్రేమకోసం వ్యవస్థ ని నిర్లక్ష్యం చేయడం సంఘపరంగా నేనిన్నాళ్ళూ చేసిన ద్రోహమేనేమో...కవిగా రచయితగా అంతో ఇంతో రాణింపూ గుర్తింపూ వుండికూడా విషాద గీతాలూ ప్రేమకధలూ తప్పితే సామాజిక స్పృహ వున్న వేమి వ్రాసాను ఫైలింగ్ ఎంతున్నా వృత్తిని మాత్రం ఏంపట్టించుకున్నాను?

...ఆలోచనల తోడుగా ఇంటికి చేరుకున్నాను. పక్కింటి వాకిట్లో పనిమనిషి కళ్ళాపి జల్లి ముగ్గేస్తోంది. ఎదురింటి సుబ్బారావు అప్పుడే వచ్చి తూలుకుంటూ తలుపుకొడుతున్నాడు. నేను తలుపు తాళం తీసి కాఫీ కలుపుకుంటుంటే అమ్మ గుర్తుకొచ్చింది.కళ్ళు విప్పగానే కాఫీ కప్పుతో ప్రత్యక్షమయ్యే అమ్మ..పెళ్ళిచేసుకోమని శతపోరి విసిగి మార్పుకొసం అన్న దగ్గరకి వెళ్ళిపోయిన అమ్మ. కాఫీ తాగి స్నానాదులు ముగించి వీధిలోకి వచ్చేసరికి ఎదురింట్లోంచి అరుపులూ కేకలూ వినిపిస్తున్నాయి. ఎదురింటి సుబ్బారవు తరచు తాగొచ్చి ఇలాగొడవ పడడం మామూలే.

సుబ్బారావుది మునిసిపల్ ఆఫీసులో ఏదో చిన్న ఉద్యోగం. నీటో నాటో రోజూ మందుకొట్టడం, మరీ ఎక్కువయితేనో,డబ్బులు తక్కువయితేనో భార్యని కొట్టడం అడ్డొస్తే తల్లిని తిట్టడం ...ఆ ఇల్లాలు ఏడ్చుకోవడం,తల్లి తల మొత్తుకోవడం,చుట్టుపక్కల ఎవరైనా సుబ్బారావు మైకంలో కాక ఈలోకంలో వున్నప్పుడు నచ్చచెప్ప యత్నించడం మామూలే..ఇదంతా మామూలే అని బయటకి వెళ్ళేందుకు బండి తీస్తుంటే వీధి మొగలో మలుపు తిరుగుతూ సబ్ ఇన్స్పెక్టర్ సుదర్సనం వెనకే ఓ కానిస్టేబ్లూ. ముప్పయి గడపలూ అరవై సంసారాలూ మించని చిన్న వీధి మాది. ఈ వీధిలో ఇంత ఉదయాన్నే పోలీస్ వాళ్ళకి పనేంటో అర్ధంకాలేదు నాతో ఏమయినా పనున్నా కాజువల్ పలకరింపులైనా ఫోన్ చేసివుండేవాడు కదా అనుకుంటూ ఆగాను.

ఇంతలోనే ఎదురింట్లోంచి కేకల తీవ్రత పెరిగింది."సచ్చినోడా ! నీ తాగుడు కాదు కానీ సంసారం గుల్ల అయిపోతోందిరా ! చంటిపిల్లాడికి చుక్కల మందు వేయించడానికి వెళ్ళడానికి రిక్షాకైనా డబ్బుల్లేవింట్లో,వంటి వంటిడు బంగారం నీ యధానే పెట్టిందది. ఇంకేమున్నాయని ఆ మెళ్ళో తాడూ,తాళిబొట్టూ తప్ప...అవీ ఇచ్చేయమంటావేరా బ్రష్టుడా..." అంటోంది తల్లి. "చుక్కలమందెందుకే ఆడు నా కొడుకు సుక్కేసి పెంచుతానాణ్ణి. ఆరొందలు అరువు పెట్టి కొన్నానే బాటిల్. పదోగంటకి షాపు తీసేసరికి ఇచ్చేయాల డబ్బులు లేకపోతే పరువూ దక్కదు మళ్ళీ అరువూ దక్కదు...దా ఆ తాళి ఇలా ఇచ్చేయి..రేయ్ కన్నా... నోరు తెరూ అంటున్నాడు సుబ్బారావు...కేర్ మన్న ఏడుపు వినిపించింది. ఇంక ఆగలేకపోయాను. బండి స్టాండు వేసి ఎదురింట్లోకి పరుగెత్తాను.

కానీ అప్పటికే ఆలస్యమయింది. సుబ్బారావు మెడ తెగి నేల మీద రక్తపు మడుగులో పడి గిల గిలా కొట్టుకుంటున్నాడు, వుయ్యల్లో బిడ్డ గుక్క పెట్టి ఏడుస్తున్నాడు. పక్కనే తెరిచిన విస్కీ సీసా. చేతిలో కత్తి పీటతో నిశ్చేష్టురాలై అయోమయంగా నిలబడి వుంది సుబ్బారావు తల్లి. పక్కనే కొత్త మామిడికాయలు, కత్తిపీటకి పదునిచ్చింది మేమేననుకుంటూ...ఏవండీ...ఏవండీ ...తాళే కదండీ...ఇదిగోనండీ మీరుంటే చాలండీ... అంటూ మెడలో తాళి తీసి సుబ్బారావు చేతిలొ పెట్టి పిడికిళ్ళు మూస్తూ అయోమయంగా చూస్తోంది అతడి భార్య. ప్రేమమైకంలో పడి లోకంలో దేనికీ చలించని రాక్ హార్టెడ్ గా కుటుంబంలో ముద్ర పడిన నాకే ఆ దృశ్యం దుర్భరంగా భయానకంగా అయోమయంగా వుంది.

సూర్యం వుత్తరంలో మాటలే గుర్తుకొస్తున్నాయి. ప్రేమంటే వ్యవస్తని పట్టించుకోకపోవడం కాదు. alone in crowd and alone in solitude అనుకుంటూ విరాగిలా ఒంటరిగా జీవశ్చవంలా బ్రతకడం కాదు. తెరిసాకి సేవలో దొరికిన ప్రేమ, మార్క్స్ కి సామాన్యుడిపై వున్న ప్రేమ, సిద్దార్దుడిని బుద్దుడిని చేసిన ప్రేమ...అయిదు నిమిషాల ముందు లోపలకి వచ్చివుంటే అన్నప్రాసనైనా కాని బిడ్డ నోట్లో ఆల్కహాల్ పోసిన ఓ వ్యసన బానిస బ్రతికి కనిపించేవాడు. కోడలి తాళి తెంపే కొడుకుని,కన్న కొడుకు నోటిలో పాలసీసాకి బదులు మందుసీసా వుంచే మూర్ఖుణ్ణి అడ్డుకోవడానికి చేతిలో వున్న కత్తిపీట నెత్తిన ఓ తల్లి ఆవేశాన్ని ఆపగలిగే వాడిని.

అప్పటికే వచ్చిన పోలీసులూ ఆశ్చర్యంనుండి తేరుకుని.."సారీ బాస్ మైత్రీ సంఘం మీటింగ్ కి నిన్ను గెస్ట్ గా పిలుద్దామని వచ్చాం వుదయాన్నే మర్డర్ కేస్ తగిలింది...'అంటున్నాడు ఎస్.ఐ;ఇద్దరం యూనివెర్సిటీ లో రూంమేట్సం. నేనేమీ వినటం లేదు. సుబ్బారావు తల్లిని ఎలా రక్షించాలా అనే నా ఆలోచనంతా. అవును భారతీయ న్యాయ శాస్త్రం చాలా గొప్పది. దేశ ప్రధాని అధికార పరిధిని సైతం నియంత్రించగలిగినది. దేశ ప్రధానిని పట్ట పగలు కాల్చి చంపిన వారిని సైతం వురి నించి తప్పించగలిగినది. శిక్షా స్మృతి లో ఓ చాప్టర్ గుర్తుకొచ్చింది. గ్రేవ్ అండ్ సడన్ ప్రొవొకేషన్... పరవాలేదు పార్వతమ్మ గారిని శిక్ష నుండి తప్పించవచ్చు లేదా వీలయినంత చిన్న శిక్ష పడేలా ప్రయత్నించవచ్చు. సుబ్బారావు భార్యకి ఏదయినా ఆధారం కోసం ప్రయత్నించాలి. కానిస్టేబుల్ ని అక్కడే వుంచి అంబులెన్స్ కి ఫోన్ చేయడానికి ఎస్.ఐ నేనూ ఇంటికి వస్తే ..ఫోన్ బల్ల మీద తెరచిన వుత్తరంలో చివరి పదాలు a word from a writer's lit brain is but a golden grain అవును ఈ సంఘటననే కధ గా మలిస్తే...విశ్వవ్యాప్తం కాలేక కేవలం వ్యక్తి పరమైన ప్రేమ కూడా స్వార్ధమేననీ బ్రతుకుని అస్తవ్యస్తం చేస్తుందనీ...మనిషి మీదనయినా మద్యం మీదనయినా ...మమకారం వ్యసనమయితే వ్యక్తినే కాక వ్యవస్తనే అవస్తలపాలు చేస్తుందనీ ఎవరికి అర్ధమయినా చాలు...మానస చైత్రాలు విరియడానికి...

***

స్కూల్ పిల్లల స్వగతం ...

ఉదయం కోరే గగనం

ఎపుడూ సాయంత్రం వద్దనదే

రేయినసలు వద్దనదే

గమ్యం చేర్చే గమనం ఏదీ

చదువొకటే హద్దనదే

ఆటలసలు వద్దనదే !!

కూలి బాలలకి సైతం

సాయంత్రం ఆట విడుపుగా

ఆనందం కాస్త వుందిగా

స్కూలు పిల్లలకి పాపం

ఆ టైమూ జైలు పిలుపుగా

ట్యూషన్ల సైరనుందిగా

హోంవర్కుల ఖైదు అది కదా !

కాలం వేగం కాళ్ళకి రాదే

ఆటలాడకుంటే యిపుడూ

సత్తాగా బ్రతికే సత్తువ

తేలేదే చదువొకటే ఎపుడూ ...

భయమేస్తోందమ్మా

బడి చదువులంటె మాకు ..

dream ....but toil

నిన్న ఏవో కలలు గని

అవి రేపు నిజమని తలచుకుని

నేడు నిద్దుర పోతుంటే

కనులు తెరవకనే వుంటే

తెల్లవారి పోదా కాలం భళ్ళుమని

చేయిజారి పోదా స్వప్నం చెల్లు అని

.......

పరవశాల పల్లకిలో ...

లలిత గీతం :

పల్లవి :

పరవశాల పల్లకిలో పద మల్లికలే పరిచి

ఎదురు నిలిచినాను సఖీ ! వరమీయవె ఒక సాకి

చరణం :

శ్రీనాధ కవినాధ కౌగిళ్ళలో ఒదిగి

శ్రీరంగ సూర్యుని కెంపు కన్నుల వెలిగి

శృంగార అంగార హృదయాల రగిలించి

మా భావ కవిదేవ స్వప్నాన నిదురించి

ఎంకి పాటల వొంకి వొడ్డాణములు చుట్టి

కిన్నెరసాని గా కదలి ఆడిన సఖీ ..

చరణం :

అధర ముద్రికలను అడగలేదే చెలీ

కౌగిళ్ళ లోగిళ్ళు కోరబోనే సఖీ

కలత నిద్దురనైనా నే కనుమూయులోపయినా

కాసింత కరుణించి వరమీయి ఒక సాకి

కొనగంటి చూపైన కరుణించవే చాలు

నీ చరణముల చెంత మరణమైనా మేలు ...!

స్వర కల్పన ,గానం : prof.bvbabu

సౌందర్య లహరి (నృత్య రూపకం ) ...

ఆరు ఋతువులం అవనికి ప్రాణాలం

కాలం కన్నులలో కలలకి అర్ధాలం

ప్రకృతి వన్నెలలో మెరిసే అందాలం

ఆరు ఋతువులం అవనికి ప్రాణాలం

ఆకుపచ్చ అందాల ఆమని నేను

కోయిల పాటల పులకిత గాత్రను

మధుమాసమే మధుర దరహాసమై

వికశించు రాగాల పరిమళం నేను

హిమనగాలు తలవంచే సొగసుల అలివేణినీ

అందెల పాదాలకి సందెల పారాణినీ

మేఘాల దాహాలు తీర్చే అరుణాన్ని

నేను గ్రీష్మాన్నీ ...

మబ్బుల మనసుని మట్టికి తెలిపే

మధురస రాగాన్ని నే మధుర సరాగాన్ని

మట్టిగుండెలో మధుర కాంక్షలకు -

ప్రాణ పరాగాన్ని నే ప్రేమ పరాగాన్ని

నింగి కొంగులో రంగురంగుల హంగులద్దగలను

హరివిల్లునివ్వగలను

నెమలి అడుగుల తాళలయగతుల ప్రాణమవ్వగలను

నే వర్ష రాగ సుధను మీ హర్ష మేఘ సుమను

మరుని హరునికైనా మరో ప్రాణమైన

మందార బంధాల అందాల భామను

గోగుపూల పరిమళాల గోధూళి తెరలలో

చలి వన్నెల సిరి వెన్నెల కాంతిని నేను

శాంతిని నేను శరత్ కాంతను నేను

పైరు సిరుల పంచే ముద్దుల పూబంతిని

కలల కళలు పెంచే కమ్మనైన కైతని

పుడమిసిగన పుష్యరాగ సీమంతాన్ని

నేను హేమంతాన్ని ...

మోడువారిన మానునైనా

చెడుని చీల్చే శరము చేసే

ఆకురాలిన అనుభవాన్ని

ఆశలకు తొలి ఆసరాని

నేను శిశిరాన్ని నేను శిశిరాన్నీ ..

ఆరు ఋతువులం అవనికి ప్రాణాలం

కాలం కన్నులలో కలలకి అర్ధాలం

ప్రకృతి వన్నెలలో మెరిసే అందాలం

ఆరు ఋతువులం అవనికి ప్రాణాలం ...

సాహితీ లీలా విలాసం (నృత్య రూపకం )

కవి :

అక్షరం నీవు, అక్షయం నీవు

అమృతం నీవు , అద్భుతం నీవు

ఆర్తిలో నీవు , ఆత్మలో నీవు

ఇల స్వరం నీవు , ఈశ్వరం నీవు

ఉప్పెనవు నీవు , ఊపిరివి నీవు

ప్రాణమై నీవు , ప్రణవమై నీవు

కావ్యమై నీవు , శ్రావ్యమై నీవు

నవ్యమై నీవు , భవ్యమై నీవు

దివ్యమై నీవు , దీపమై నీవు

కాంతివై నీవు ,క్రాంతివై నీవు

భ్రాంతివై నీవు , శాంతివై నీవు

ఏలనో నీవు ఎదుట పడిరావు

ఎదను నిలిచావు బ్రతుకు మలిచావు

ఎవరివో నీవు నాయకీ

నా కలల వల్లకీ పల్లకీ ...

నాయకి : 1

అడుగుజాడ నా అడుగుజాడ గురజాడదీ

అది భావికే బాట ...

మదిలో మూఢత్వాలని చెండాడే పాట !

శుల్కాల ... కన్యాశుల్కాల శృంఖలాలు

జాతిని చెరబట్టినపుడు

కన్నీటి ` కన్యక 'లకు ఓదార్పు నా మాట

సంస్కరణా సంస్కారం నా వాణి నా బాణీ

మధుర స్వర వాణినీ , మధురస స్వర వాణినీ

నే మధుర సరస వాణినీ ...

నాయిక : 2

ధర్మ రక్షణే దేశ రక్ష గా ఎంచిన నాధుని నాయికను

సత్యం ధర్మం సత్సంప్రదాయమిలపై నిలిపే గీతికను

వేద స్మృతులకు సజీవాకృతిని , `వేయిపడగల ' మణుల కాంతిని

అపర బ్రహ్మ ఈ ఆంధ్రభారతికి పట్టిన అక్షర హారతిని

ఆంధ్ర సాహితీ కల్పతరువు ఆ `విశ్వనాధ ' కృతినీ

శార్వాణి వీణ శృతినీ ...

నాయిక : 3

ఇలను లేనిదేదో కలలో కాంచిన వాడు

ఊహల పల్లకిలో ఊరేగే నా ఱేడు

కరుణా కన్నీరూ రంగరించి నన్ను మలిచి

చందనాలు చిలకరించి పూల పానుపు పరిచి

చలువరాతి మండపాన వెన్నెల వాగులలోన

నన్ను నిలిపి ` నీవె సఖీ ! భావ కవిత ' వన్న వాడు

`గురుదేవ కవి ' కి సరిజోడు

తెలుగు ఎదకు సుతిమెత్తని సుమదళాల ఆమని

` కృష్ణశాస్త్రి ' పదము సోకి పులకించెను ఈ వని

నాయిక : 4

మెడలో పూసల పేరు పెట్టి తలలో పూవులు సేరు చుట్టి

ముద్దబంతి పూవు లాంటి ముగ్ధమైన మనసుతోటి

ఏటి అలలా ఎగిసిపడుతు , యెన్నెలొయలు పరుచుకుంటు

మంచెపైన మంచుపూల రాశి లాంటి సొగసుతోటి

ఒక్కనవ్వె చాలదా ...నా ఒక్క నవ్వే చాలదా

తెలుగు పాటకే పరిమళంలా

తేట తెనుగున తేనె కలిపిన పల్లె పాటగా పల్లవించిన

`నండూరి ' ఎంకిని నే నాయుడోళ్ళ ఎంకినీ ...

నాయిక :5

నిప్పులు చిమ్ముతు నింగికెగిరినా

నాతోడెవరూ రాలేరు

నెత్తురు చిందుతు నేల రాలినా

నా దారెవరూ కనరారు

ఎరుపెక్కిన ఆవేశం నాది

ఆకుపచ్చ ఆలోచన నాది

తెలుగు `వాడి ' కీ తెలుగు వేడికీ ఖడ్గ సృష్ఠి నేను

చిచ్చర పిడుగు `శ్రీశ్రీ ' ఎదపై ఎర్ర శాలువానూ !

నా నడక మహాప్రస్థానం

నా మాట మరోప్రస్థానం

అభ్యుదయం నా అస్త్రం

అతినవ్యం నా అస్రం

ఆకలి రక్కసి కర్కస కౌగిట -

నలిగే ప్రేవుల రణన్నినాదం నాలో సంగీతం !

చీకటి చీల్చే వేకువ సూర్యుని -

వెచ్చని ఎర్రని వెలుతురు కిరణం - నా అడుగుల సంకేతం !!

కణకణ మండే నిప్పుల కొలిమి నాలో ఆవేశం

కళకళలాడే సమసమాజమే (నా) జీవన ఆదర్శం ....

1 నుండి 5 అందరూ :

మనసుని మధురం చేసే మధనం

సాగించాలి నీవు

మనుగడ సుగమం చేసే రీతులు

శోధించాలి నీవు

అగ్ని వర్షించినా , అమృతం కురిసినా

అందం ఆనందం అందరి ఆనందం

పరమావధిగా ఉపాసించు , నీ వశమవుతాము

మేము నీ స్వరమవుతాము మేము నీ వరమవుతాము

అక్షర మాలికలం జాతికి అమృత దీపికలం

అక్షర మాలికలం జాతికి అమృత దీపికలం

కవి : ధన్యోశ్మి !

(తెర వెనుక నుండి :

సర్వేజనా సుఖినోభవంతు...ఓం శాంతి శాంతి శాంతి:

లలిత గీతం :

పల్లవి :

పరవశాల పల్లకిలో పద మల్లికలే పరిచి

ఎదురు నిలిచినాను సఖీ ! వరమీయవె ఒక సాకి

చరణం :

శ్రీనాధ కవినాధ కౌగిళ్ళలో ఒదిగి

శ్రీరంగ సూర్యుని కెంపు కన్నుల వెలిగి

శృంగార అంగార హృదయాల రగిలించి

మా భావ కవిదేవ స్వప్నాన నిదురించి

ఎంకి పాటల వొంకి వొడ్డాణములు చుట్టి

కిన్నెరసాని గా కదలి ఆడిన సఖీ ..

చరణం :

అధర ముద్రికలను అడగలేదే చెలీ

కౌగిళ్ళ లోగిళ్ళు కోరబోనే సఖీ

కలత నిద్దురనైనా నే కనుమూయులోపయినా

కాసింత కరుణించి వరమీయి ఒక సాకి

కొనగంటి చూపైన కరుణించవే చాలు

నీ చరణముల చెంత మరణమైనా మేలు ...!

స్వర కల్పన ,గానం : prof.bvbabu

నీవు రాని నిశీధాలు ...

పల్లవి

నీవు రాని నిశీధాలు

నా నిదురా నిషేధాలు

నీవు లేని శశి వెన్నెల

నీటి బిందు నా కన్నుల

చరణం :

ఎంత వేదన గుండె పిండగ

నీటి చినుకై కంటిలో

సుంత సాధన మేళవించగ

రాగ తునకై తీవెలో

చరణం :

విగత జీవిత గతము

స్మృతిగా ఎదను పిండే వేళలో

శృతులుగా నా కృతులుగా

వెతలు ఆకృతి దాల్చగా ...

స్వరకల్పన , గానం : prof.bvbabu

ఏకాంతంలో ...

నిశి వేళల ఆ ఏకాంతములో

శశి వెన్నెలలో వేణువు నీవై

పలికిన గానం మరచితివా

మరపునె మధురిమలెంచితివా ...

నీ కనుపాపల ఒడిలొ పాపనై

నిదురించిన ఆ చల్లని రేయి

లాలి పాడితివి మరచితివా

జోలలూపితివి మరచితివా

మరపునె మధురిమలెంచితివా

తలపున నేను మరుపున నీవు

నిలిచిన జీవం చూసితివా

తెగిన తీవెలో రాగం వోలె

వాడిన కుసుమ పరాగం వోలె

వ్యదనే సుధగా యెంచితివా

మరపునె మధురిమలెంచితివా ...

సంగీతం ,గానం :prof.bvbabu

లెట్స్ కేర్ ...

మంచి గుర్తింపు కోసం

తపన పడదాం ,

గొప్ప గెలుపు కోసం

తపస్సు చేద్దాం .

గుర్తింపు పరిధినీ

గెలుపు ఆనందాన్నీ

విస్తృతం చేస్తాయి.

కానీ ...

గెలుపయినా ,

మలుపయినా

మన చిరునవ్వు

మనని విడిచి పోకుండా

జాగ్రత్త పడదాం ...

లలితగీతం ...

పల్లవి :
రవంత శృతి కోరెనోయి

రవళింప రాగాలు వేయి

వెర్రి వేణువు గుండె కెన్నాళ్ళు మౌనాలు

మోయలేదిక తాను మౌనాల భారాలు
చరణం :
యమునా తరగల గలగల శృతిలో

యవ్వన గోపిక కల గమకములో

సైకత సీమల వేదికపైనా

ధన్యధేనువులె శ్రోతలు అయిన-

మురళీ లోలుని మోవి తాకిన... రవంత
చరణం :
యమునా ధుని ధ్వని

బృందావన వని

సుమ శర బాధిత రాధ పద ధ్వని

హృదయ కర్ణికలనావృతమైనా

మురళీ లోలుని మోవి తాకిన... రవంత

గానం , సంగీతం : prof.bvbabu

మనిషి

మనిషి సమస్త తప్పిదాలనీ

భరించ లేకపోతే -

ఎన్నటికీ ప్రేమించకు .

చూసిన చిన్న కారణాలకైనా

అప్పుడప్పుడు అసూయ పడే మనిషి

చికాకుగా తల విదిలించి

తక్షణమే పశ్చాత్తాపంతో -

మాట్లాడే మనిషి .

పూజ్య సహృదయులు మాత్రమే

ఎందరిపైనో ప్రేమ చూపగలరు .

ఏ ఒక్కరిలోనో అమరి -

ఆకృతి దాల్చినా సరే

ఏ ఒక్కరిలోనూ అలక్ష్యం కాని -

అందం

సహృదయాలకి సైతం-

నయన విభ్రమం కలిగిస్తే

వివాహ ఉపసర్పణ

ప్రచ్చన్న వేషం కాక మరేమిటి ?

వలసినప్పుడు వ్యవహారాలలోనూ

అలసినప్పుడు విశ్రాంతిలోనూ

ఒక్కోసారి వేటలోనూ ,

మరోసారి ఓటమి లోనూ ,

రికామీగా తిరుగుతో -

ఎప్పుడూ కూర్చుని కబుర్లాడని మనిషి

యివన్నీ , యిలాంటివన్నీ -

ఏ మనిషిలోనైనా -

భరించగలిగితేనే,

ఆ మనిషిని యిష్టపడు,

ప్రేమించు,

ఎన్నటికీ భయపడకు...

ప్రేమైకం

నిన్ను వలచిన పథాలని

ఏ పదాలలో వర్ణించను ?

నా ఆత్మ చరించగల

విశ్వంతరాళాల పరిథి లో

నిన్ను ప్రేమించాను .

అనుభూతీ , అస్థిత్వం ,

ఆదర్శ సౌందర్యం ...

అంతమైనప్పుడూ-

ప్రతినిత్యం భానూదయం నుండీ

చంద్రాస్తమయం దాకా నిన్ను ప్రేమించాను .

మనిషి హక్కుగా పోరే స్వేచ్చ తో

నా ప్రేమ లో బంధీ నైనాను ,

ప్రార్ధనానంతర ప్రశాంత పవిత్రతతో

నిన్ను ప్రేమించాను .

శోక తప్త గతం లోనూ ,

బాల్య విశ్వాసాలతోనూ ,

మృతించిన సహృదయాల నడుమ

ప్రేమ రిక్త మవుతున్నపుడూ,

నిన్ను ప్రేమించాను.

నా సమస్త జీవిత శ్వాసలోనూ

చిరునవ్వుల ఆశలోనూ,

కలలలోనూ , కన్నీళ్ళలోనూ ,

నిన్ను ప్రేమించాను .

సర్వాంతర్యామి వరమిస్తే

శవాన్నయిపోయినా ,

ప్రేమకి వశమై పరవశమై

సమధి పైనా పరిమళిస్తాను ,

నిన్నింకా ప్రేమిస్తో ...

నిశ్శబ్ద నయనాశ్రువులు ...

అర్దశకల హృదయాలు

అనంతంగా శిధిలమై

మౌనాశ్రువులు కురుస్తాయి

మన వియోగ క్షణాన .

పాలిన చల్లారిన చెక్కిళ్ళు ,

స్పందన లేని ముద్దూ

ముందే తెలిపాయి -

ఈ విషాద ఘడియల్ని .

నొసట చల్లగా యింకిన

ప్రత్య్యూష తుషారాల హెచ్చరిక

` ఆవిరై పోతావన్న నేటి

నా భావానికి ప్రతీక .

బాసలెన్ని భగ్నమైనా

కీర్తి కాంతిలో నీవు ,

నీ ఖ్యాతి స్త్రోత్రాల వెన్నంటిన

అవమానాలు వింటూ నేను .

వాళ్ళు - నిన్ను బాగా తెల్సిన వాళ్ళు

నీవు నాకు తెలుసనీ తెలియని వాళ్ళు

నా ఎదుట చెప్పే నీ ఊసులు

నా వీనుల హంస ధ్వని రాగాలు ,

నిలువెల్లా మృత్యు భీకర కంపనాలు .

ప్రియతమా ! ఎందుకిలా

చాలా కాలంగా చెప్పలేనంత

గాడంగా బాధించేనా నిన్ను ?

రహస్య నిశీధాలలో కలిసాం మనం

నీ హృదయం నన్ను మరుస్తుందనీ

నీ ఆత్మ నన్ను వంఛిస్తుందనీ

ఏకాంత నిశ్శబ్దాల లో నా రోదన .

సుదీర్ఘ కాల వ్యవధిలో -

మళ్ళీ కలిస్తే -

ఎలా పరామృశించను నిన్ను ?

నిశ్శబ్ధ నయనాశ్రువులతో తప్ప ...

కాంక్ష

నిరాశా భరిత సుదీర్ఘ దినాలకన్నా

నీవు కాలు మోపే కలల రాత్రులే మిన్న .

నా కలల వాకిళ్ళ నీ పాదాలు మోపు చాలు

ప్రత్యూషా నికల్లా నవ జీవనం తో

పరిమళిస్తాను నేను .

ప్రకాశ దేశాల ప్రదూతలా

వేల రాకల వాకల శాఖలా రా !

నా కలల నీ క్రొత్త లోకాన నీ నవ్వు

నా పైన మల్లేనే జగమంతా దయ రువ్వు .

నుదుట ముద్దాడి ముంగురులు సవరించి

` సఖుడా ! ఎందుకింత వ్యధ ' అని పలకరించే

నీ స్వరం స్వప్నాన సత్య మగుటే వరం

యిల లోన నీ రాక కాక పోతేనేం నిజం ...

నిన్ను ప్రేమించ కుండా ...

నిన్ను ప్రేమించకుండా ఒక్క దినమైనా

నీ ఆలింగన వియోగాన ఒక్క రేయైనా

జీవించ లేదు నేను.

నా జీవన చలనోల్లాసాన్ని నా నుంచి వేరుగా వుంచే

తేనీటి గుక్క పాటు కాలం -కాంక్ష నీ , గర్వాన్నీ

తిట్టుకోని క్షణం లేదు .

` భావి లో నీవు నన్నింక ప్రేమించవు ' అని

నా వెర్రి యోచనలకి ప్రగాఢ భీతి .

నా పై ప్రేమ తగ్గిందని నీవు తెలిపిన రోజు

నా ప్రేమకీ , జీవితానికీ అదే చరమ దినం .

తిరిగి పొందలేని ప్రేమకి

నా హృదయం పేటిక అయినప్పుడు

దానిని శకలాలుగా చిద్రం చేస్తాను ...

నీవు

ప్రాస ప్రాణమై పల్లవించే -

పదాలని పలికించే స్వరం

నావరమైనదీ ,

మనసులోనూ మేధలోనూ

కవిత్వం అంతర్లీనమైనదీ

నీ ప్రేమతోనే కాబోలు .

అవును నీవే కవితవి ?

ప్రబంధ బందానివా

నాపై దయ వర్షించు .

చందో చర్చిత పద్యానివా ?

కాదు అది మరీ కష్టమూ ,కృతకమూను

నీవో

మధుర లావణ్య

ఉల్లాస శోకతప్త గీతానివి .

పల్లె పాటవి .

అప్పుడప్పుడు కన్నీళ్ళతో ,

ఒక్కోసారి చిరునవ్వులతో

మరోసారి

ఆనందాశ్రు మిళితానుభూతి తో

ప్రకృతి పాడే పాటవి ...

ప్రధమ కాంక్ష ...

ఈ సమస్త విశ్వం లో నీవు తప్ప ,

నీ విలువయిన ప్రేమ తప్ప

నేనేమీ కోరను .

ఈ ప్రాపంచిక పదార్ధాలన్నీ

నాకు వ్యర్ధమైనవే ,

నీ హృదయం నా స్వంతమవడానికి

ఏమైనా, ఏమైనా చేస్తాను నేను.

నాకు జీవితం పట్ల కూడా -

కోరిక లేదు .

ప్రేమ నా ప్రధమ కాంక్ష ,

జీవితం యాదృచ్చికం మాత్రమే.

నేను నీకోసమే జన్మనెత్తానని-

నీవనుకోవూ !

నీ కోరిక మేరకు మాత్రమే

నేనీ భూమిపైకి తేబడిన వాడినని -

నా అనుభూతి .